صاعقه
در روایات اسلامی، از برخی سلاحهای ویرانگر امروزی، نظیر توپها، بمبها و موشکها که هنگام انفجار، از آنها آتشی همراه با صدایی شدید برمیخیزد، به «صاعقه» تعبیر شده است(1).
امام علی(علیهالسّلام) در بارۀ خرابشدن بعضی سرزمینها در آخرالزّمان میفرماید:
ویران میشود . . . آذربایجان با سُم اسبها و صاعقهها . . .(2).
«سم اسبها» در این حدیث و روایات مشابه آن، به چرخهای خودروهای نظامی زمان حاضر، مانند تانکها و نفربرها، اشاره دارد.
نوسترادموس نیز ظاهراً با بهرهگیری از روایات اسلامی، واژۀ «صاعقه» را در بارۀ سلاحهای آتشین امروزی به کار برده است:
صدای چکاچک شمشیرها از آسمان به گوش خواهد رسید.
در همان سال، دشمنان مقدّسات،
بهناحق علیه قوانین الهی به بحث و جدل خواهند پرداخت.
بر اثر صاعقه و جنگ است که مؤمنین خواهند مرد(3).
این پیشگویی بهروشنی از وقوع نبرد در فضا (جنگ ستارگان)، فروریختن بمبها و موشکها از آسمان و دشمنی زمامداران مستکبر با دین و دینباوران در دورۀ آخرالزّمان خبر میدهد.
1. با استفاده از: علائم الظهور، ص180، مقالۀ 5 و روزگار رهائی، ج 2، ص 853 ، بخ 17.
2. مناقب آل أبی طالب، ج 2، ص 312.
3. سانتوری 4، رباعی 43 (متن انگلیسی و فرانسوی آثار نوسترادموس، ترجمۀ یکی از دانشمندان معاصر).شمشیر آتشین
پیامبر اسلام(صلّیاللهعلیهوآله) روزی به جعفر بن ابیطالب، پسر عموی خود و برادر بزرگتر امام علی(علیهالسّلام)، در بارۀ شخصی از نسل وی که در آخرالزّمان پرچم پیروزی را به قائم(علیهالسّلام) میدهد، چنین مژده داد:
او کسی است که . . . شمشیرش مانند شعلۀ آتش است . . .(1).
شخص مورد نظر در این حدیث، کسی جز شعیب بن صالح سمرقندی نیست که مانند دیگر نظامیان معاصر خود، از سلاحهای آتشین امروزی بهره میگیرد.
1. الغیبة، ص 256، ح 1. متن کامل این حدیث و معرّفی شخصیّت شعیب بن صالح سمرقندی را در مبحث «قیام حسینی خراسانی» خواهیم آورد.
تیراندازان کماندار
در روایات اسلامی به این موضوع اشاره شده است که ارتشهای آخرالزّمان برای کشتار و تخریب، با سلاحهای پرتابشونده، مانند تیرها، توپها، بمبها و موشکها، هدفها را از دور نشانه میگیرند.
امام علی(علیهالسّلام) در بیان نشانههای قیام امام مهدی(علیه السلام)، از توان نظامی نیروهای حسینی خراسانی که چینیتبارند، این گونه یاد میکند:
. . . هر گاه پادشاهان بنیعبّاس را که کورباطن و اشتباهاندازند،
تیراندازان کماندار که چهرههایی چون سپرها دارند،
از پای درآورند و بصره ویران گردد، در آن هنگام،
قیامکننده از فرزندان حسین(علیهالسّلام) به پا میخیزد(1).
1. بحار الأنوار، ج 52، ص 275، ح 168 (ترجمۀ یکی از دانشمندان معاصر).
اسبهای غیر عربی خاکستری
در روایات اسلامی، از خودروهای نظامی امروزی که در کشورهای غیر عربی ساخته و برای عملیّات در خاورمیانه، خصوصاً کشورهای عربی، به کار گرفته میشوند، به «اسبهای غیر عربی خاکستری» تعبیر شده است.
از آنجا که منطقۀ خاورمیانه بیشتر بیابانی و خاکی است، برای استتار خودروهای نظامی، از رنگهای متمایل به رنگ خاک، مانند خاکستری، استفاده میشود.
امام علی(علیهالسّلام)، در بارۀ ورود نیروهای اهل مغرب یا بربرها از شمال غربی افریقا به سرزمین شام، میفرماید:
. . . نگاه کنید به صاحبان اسبهای غیر عربی خاکستری ]گوش[ بریده
و پرچمهای زرد که از مغرب روی میآورند تا آنکه در شام فرود آیند . . .(1).
البتّه در برخی روایات اسلامی واژۀ «خاکستری» در وصف «اسبهای غیر عربی» به کار نرفته است و اگر کلمۀ «خاکستری» از متن روایت حذف نشده باشد، شاید بتوان گفت، وسایل نقلیّۀ مورد نظر خاکستریرنگ نیستند.
عبدالله بن مسعود، در بارۀ نیروهای ترکی که از منطقۀ ارمنستان و آذربایجان میشورند و پس از نبردی سخت با ایرانیان، شتابان وارد عراق میشوند، چنین میگوید:
گویا ترکها را میبینم که بر اسبهای غیر عربی گوشبریده
سوارند تا آنها را بر کنارۀ فرات ببندند(2).
ظاهراً گوشبریده بودن اسبهای غیر عربی خاکستری و غیر خاکستری در این گونه احادیث، اشاره به آن است که این اسبها از جنس چهارپایان سواری جاندار متعارف نیستند، بلکه همان وسایل نقلیّۀ امروزیاند که گوش ندارند و بی جان اند.
امام صادق(علیهالسّلام) نیروهایی را که با فرماندهی شعیب بن صالح سمرقندی و رهبری حسنی گیلانی، برای آزادسازی عراق وارد این سرزمین میشوند، این گونه وصف فرمود:
. . . مردانی هستند مانند پارههای آهن. بیگمان گویا به ایشان مینگرم،
در حالی که بر اسبهای غیر عربی خاکستری سوارند
و در دستهاشان ابزارهای جنگی است . . .(3).
بیشک، ابزارهای جنگیای که طبق این روایت، مبارزان راه خدا در دست میگیرند، همان سلاحهای متداول امروزی، مانند تفنگ و غیر آن، میباشند.
1. الغیبة، ص 317، ب 18، ح 16.
2. الفتن، ص 462، جزء 10، ح 1440.
3. الفتن، ص 462، جزء 10، ح 1440.
شتر مادۀ تیزپا
در برخی روایات اسلامی، از خودروهای تندروی امروزی که سرنشینان خود را داخل شکمهاشان حمل میکنند، به «شتر مادۀ تیزپا» تعبیر شده است.
امام صادق(علیهالسّلام) میفرماید:
در همان هنگام که مردم در حال وقوف در عرفات(1) هستند،
ناگاه سواری بر شتر مادهای تیزپا نزدشان آمده،
آنان را از مرگ خلیفهای آگاه میسازد که هنگام مرگش،
گشایش آل محمّد(صلّیاللهعلیهوآله) و گشایش همۀ مردم خواهد بود(2).
امام علی(علیهالسّلام) در این باره فرمود:
. . . سوار بر شتر مادۀ تیزپا؛ و چیست سوار بر شتر مادۀ تیزپا؟!
]شتر مادهای که[ درونش با بندهای پالانش درآمیخته است.
آن سوار ایشان (مردم) را از خبری آگاه میسازد، و آنان او را میکشند. . .(3).
به گفتۀ یکی از دانشمندان معاصر، عبارت «]شتر مادهای که[ درونش با بندهای پالانش درآمیخته است» به این نکته اشاره دارد که وسیلۀ نقلیّۀ مورد بحث، از جنس چهارپایان سواری نیست که بندهای نگهدارندهشان روی بدنشان بسته میشوند، بلکه از قبیل خودروهای سواری امروزی است که کمربندهای ایمنی آنها در درونشان قرار دارند.
شایستۀ یادآوری است، خلیفهای که خبر مرگش در روز عرفه، خیلی زود بین حاجیان پخش میشود، کسی جز واپسین حاکم حجاز نیست که طبق برخی احادیث اسلامی، اندکی پیش از قیام امام مهدی(علیهالسّلام) کشته میشود و عبدالله نام دارد(4).
1. عرفات صحرایی در شرق مکّه است که حاجیان بخشی از اعمال حج را در روز نهم ذیحجّه در آنجا انجام میدهند.
2. الغیبة، ص 276، ب 14، ح 37.
3. الغیبة، ص 276، ب 14، ح 38 (ترجمۀ یکی از دانشمندان معاصر).
4.طبق تحقیقات نگارنده، این شخص همان امیر عبدالله، برادر و جانشین ملک فهد بن عبدالعزیز، است که پس از مرگ وی، حاکم رسمی عربستان سعودی میگردد و در بارۀ چگونگی کشتهشدنش، در مبحث «بحران در حکومت عربستان سعودی»، سخن خواهیم گفت.
(منبع: مژدۀ ظهور، ج 2، ص 80- 66، با حذف و تصرّف)
نظرات شما عزیزان:
[